Terug van weggeweest...

Lieve allemaal,

Aangezien we druk waren met vakantie vieren, hebben jullie een tijdje moeten wachten op onze verhalen. Maar we gaan verder waar we waren gebleven....

In de nacht van maandag 11 oktober op dinsdag 12 oktober zitten we te wachten op de trein naar Malang. Een beetje soezen op een bankje met z'n twee, omdat de Gayajana-trein een uur vertraging blijkt te hebben. Uiteindelijk komt de trein om half 3 het station van Yogyakarta binnengerold. We schoppen (nee, niet letterlijk) een Javaanse dame van onze gereserveerde stoelen af en nestelen ons voor de reis. In de ochtend staat Fendrik ons op te wachten op het station in Malang, en neemt ons mee voor een kleine tour door de stad. We zien de koloniale wijk, de vogelmarkt, de bloemenmarkt en tot besluit lunchen we wat in Toko Oen. Het laatste is nog een restant van het Nederlands Indië zoals het ooit was.
De middag gebruiken we weer om verder te reizen naar onze volgende stop: de Bromo vulkaan. Het is een lange tocht omhoog, maar het uitzicht vanuit onze cottage aan de kraterrand is al schitterend!

Op woensdag 13 oktober worden we om 3:30 uur (!) opgehaald om naar het uitkijkpunt te rijden voor de zonsopkomst. In een jeep rijden we door de hoofdkrater (niet actief) naar een piek, om vanaf daar de eerste zonnenstralen te aanschouwen. Eenmaal boven beseffen we dat dit geen exclusieve tocht is, want we delen de uitkijk met veel andere toeristen. Niettemin slagen we erin om een paar prachtige foto's te maken van de Bromo-, Semeru- en Tengger-vulkaan. Deze 3 vulkanen zijn een soort babyvulkanen binnen de hoofdkrater.
Vervolgens hijsen we onszelf nog ietwat slaperig in de jeep om naar de voet van de Bromo te rijden. Hier wordt ons, zodra we aan de wandeling naar de kraterrand beginnen, telkens een paard aangeboden voor de tocht naar boven. Voor ons niet nodig, want de benenwagen werkt nog prima! En zie je zo'n paard al kreunen en steunen onder het gewicht van Jurre? Nee dus...
Na het ontbijt in onze accomodatie worden we weer in het busje van Fendrik gehesen, om weer verder te reizen naar Kalibaru. Na een rit van 5 á 6 uur komen we aan in het Margo Utomo resort in Kalibaru. Op dit prachtige resort te midden van de plantages kunnen we lekker luieren aan het zwembad, wat eten en daarna op tijd ons bed in na een lange dag.

Op donderdag 14 oktober beginnen we de dag met een korte rondleiding over de plantage. We krijgen uitleg bij het telen van vanille, cacao en koffie. Wat heerlijk om zulke planten in je achtertuin te hebben! Na de rondleiding worden we opgehaald door onze gids Dwi en chauffeur Rudy voor de tocht naar het Meru Betiri National Park. Voordat we de hobbelige zandwegen van het park in duiken, heeft Dwi nog een leuke stop voor ons bedacht. Een vriend van hem is leraar Engels op een Junior Highschool (leeftijd 12-16), en kan ons wel gebruiken voor een lesje Engels. Het leek ons een prima idee, en ons instemmen werd beloond. We worden letterlijk als de koning en koningin onthaald op de school. Iedereen wil ons zien, wil met ons op de foto en we worden getrakteerd op een drankje en hapjes. De kinderen krijgen de kans enkele vragen aan ons te stellen in het geleerde Engels, en tot slot maken we een mooie groepsfoto. Wat een enthousiasme en vriendelijkheid!
We vervolgen onze weg het park in, en de route blijkt behoorlijk zwaar te zijn. Het feit dat we in een Landrover hierheen gereden zijn, was geen onverdeelde luxe. Een deel van de route leggen we te voet af, en gaat de jeep voor ons uit. In deze jungle leven een aantal interessante dieren, die we moeilijk voor de camera krijgen maar toch goed hebben kunnen zien. Veel apen, toekans en andere kleine dieren leven in dit woud. Wat een verschil is dit park met de rest van Java, het is er zo rustig en zo afgelegen.
We verblijven hier 2 nachten in een guesthouse, maar aangezien het zo afgelegen ligt, is er alleen 's avonds een paar uurtjes electriciteit en er is geen warm water.
's Avonds wordt het guesthouse verlicht met olie lampjes, wat het erg sfeervol maakt. Maar voor 's avonds hebben we andere plannen: we gaan naar het Schildpaddenstrand. Bijna elke avond komen hier grote zeeschildpadden op het strand om hun eieren te leggen. Het park zorgt ook voor een veilig onderkomen voor de eieren, alwaar de uitgekomen schildpadjes vervolgens worden uitgezet in zee. Zo stijgt hun overlevingskans naar een respectabele 10% (tja, dat is dus nog steeds opmerkelijk laag!). Maar goed, we hebben die avond dus eerst de broedplaatsen bekeken, en we hebben daar ook van die kleine spartelende schildpadjes mogen vasthouden. Daarna zijn we doorgelopen naar het strand, en hebben we gewacht op het signaal van de bosranger, die op zoek was gegaan naar de dames aan de leg. Het schouwspel van deze enorme logge beesten aan land is fantastisch! Het is een echte "struggle for life" voor deze dames. Ze zwoegen zich een weg het strand op en graven een kuil voor de eieren. Dan leggen ze de eieren in de kuil, en bedekken deze vervolgens met zand. Daarna graven ze nog een kuil als afleiding voor roofdieren die op de eieren uit zijn. Prachtig om zo'n dier van dichtbij te kunnen zien...

Op vrijdag 15 oktober hebben we in de ochtend een jungle trekking gedaan met Dwi en een andere bosranger. De bush is op sommige plekken erg onbegaanbaar, dus iemand die het pad voor ons uithakt is wel zo fijn. Qua dieren hebben we veel minder gezien, en ook de hitte was bijna niet te harden. Toch een memorabel tochtje door de jungle. Als afsluiter van deze zware wandeltocht hebben we een verse kokosnoot uit de boom gekregen, voor zowel het vocht als het vruchtvlees. De rest van de middag rustig aan gedaan en genoten van de rust om ons guesthouse.

Op zaterdag 16 oktober hebben we de lange tocht gemaakt naar Bali. We zijn het park uitgereden over dezelfde hobbelige weg en zijn daarna naar de haven van Ketapang gereden. In Ketapang nemen we met auto en al de veerpont naar de overkant Gilimanuk. Vanaf daar was het nog 2 uurtjes rijden naar onze eerste stop op Bali: Lovina.

Meer over Bali houden jullie van ons tegoed.


Liefs en een dikke kus van ons