De oversteek
Door: Jurre
Blijf op de hoogte en volg Martine en Jurre
13 Januari 2018 | Nieuw Zeeland, Kerikeri
Lieve allemaal,
We hebben jullie in Mapua achtergelaten. Daar hadden we bij Mapua Chalets 2 huisjes gehuurd om Oudejaar en enkele dagen in 2018 door te brengen. Mapua is een klein dorpje ca. 40 km van Nelson en ongeveer dezelfde afstand naar Abel Tasman National Park. Mooi in het midden voor tal van activiteiten, dachten wij.
We kwamen op Oudejaarsdag laat aan in Mapua en hebben gezellig fish 'n chips gegeten in de haven. Na een lange rit was dit wel een prima maaltijd en een goede vervanger van vette oliebollen. We hebben, met uitzondering van de kinderen, de jaarovergang nét wakker gehaald. Maar veel was er in de omgeving niet te zien van vuurwerk. Heel in de verte, in Nelson, werd nog een vuurpijl afgestoken, maar echt spetterend kon je het niet noemen.
De eerste dag van 2018 begon gelukkig stralend en we hebben met de kinderen gelijk het bijgelegen zwembad van de chalets uitgetest. Een heuse Nieuwjaarsduik dus....
Ondanks dat de voorspelling voor de middag regen was, zijn we toch nog naar beginpunt Marahau gereden of we misschien een boot konden pakken naar een mooi strandje in Abel Tasman. Maar het was voor die dag net te laat om nog het park in te gaan, dus hebben we gelijk de boot voor de volgende dag geboekt. Het weer bleef de hele middag ook nog prachtig, dus zijn we naar het nabijgelegen Kaiteriteri gereden voor een bezoekje aan het strand. Mooie baai en heerlijk strandje, waar veel meer mensen de onverwachte stralende middag doorbrachten.
De volgende dag zijn we teruggegaan naar Marahau om met de watertaxi het park in te gaan. De dag begon helaas grauw, met een spetje regen, maar in de middag zou het opklaren. De jongens waren niet wild van de watertaxi toen deze de golven in de Tasmanzee ging trotseren. Maar na een stuiterende vaartocht werden we afgezet op het strand van Torrent Bay. Het plan was om met z'n allen naar de volgende baai te lopen, waarna Martine en oma met de kinderen een watertaxi terug zouden pakken. Opa en ik zouden de gehele 17,5 km teruglopen. Nu bleek de eerstvolgende baai toch zo'n 5,5 km verderop te liggen over een drassig en moeilijk begaanbaar pad. Dus de jongens moesten behoorlijk aanpoten. Maar wat een kanjers zijn het! Daniel heeft, met zijn bijna 5 jaar, het hele stuk zonder morren gelopen. En Thomas heeft zeker meer dan de helft gelopen, en moest een klein stuk op de arm.
De laatste viel dan ook op een stuiterende boottocht terug zelfs gewoon in slaap....
Op 3 januari zijn we naar Picton gereden om de oversteek te maken naar Wellington op het Noordereiland. Het Zuidereiland was weer prachtig en wat hebben we geboft met het weer!
Na een lange reis (eerst 2,5 uur met de auto, en daarna 3 uur met de ferry) kwamen we aan in de haven van Wellington. Na de koffers en een nieuwe auto opgehaald te hebben, konden we de stad in naar ons hotel. Het hotel was zeer centraal gelegen en, na uitgepakt en omgekleed te zijn, liepen we in 5 min naar het waterfront, om lekker wat te eten. De Queens Wharf is een gezellig gebied, waar oude pakhuizen zijn omgetoverd tot leuke restaurants en barretjes. Op het terras hebben we een klein hapje en drankje gedaan en zijn we toch maar snel naar onze kamer gegaan. De wandeling van de dag ervoor hadden zowel ons als de kinderen behoorlijk moe gemaakt.
In Wellington was het even lekker bijkomen van alle fysieke inspanningen. Met de kinderen zijn we de met de Cable Car naar de botanische tuin gegaan. Vanaf daar wandel je alleen maar 'downhill' terug naar de stad. Onderweg nog een speeltuin aangedaan en zo werd het een prima tochtje voor de kinderen.
In de middag mochten de kleintjes (en de groten) nog wat leren over dino's, vulkanen en aardbevingen in het Te Papa museum. Als het over dino's gaat en er komt veel lava bij kijken, zijn die 2 kleine mannen al gauw geboeid.
De volgende dag moesten we de stad helaas alweer verlaten, om door te reizen naar Taupo. Een lange rit, en ook nog eens geteisterd door een van de zwaarste stormen sinds tijden. Aan het mooie weer moest een keer een einde komen, gelukkig voor ons gedurende een autorit en niet op een dag vol geplande activiteiten. Het zicht onderweg was erg slecht, en we zijn zelfs een van de weggewaaide auto met aanhanger tegengekomen. Maar we zijn uiteindelijk veilig op de plaats van bestemming aangekomen.
Daarover het volgende verslag meer.
Kus van ons
We hebben jullie in Mapua achtergelaten. Daar hadden we bij Mapua Chalets 2 huisjes gehuurd om Oudejaar en enkele dagen in 2018 door te brengen. Mapua is een klein dorpje ca. 40 km van Nelson en ongeveer dezelfde afstand naar Abel Tasman National Park. Mooi in het midden voor tal van activiteiten, dachten wij.
We kwamen op Oudejaarsdag laat aan in Mapua en hebben gezellig fish 'n chips gegeten in de haven. Na een lange rit was dit wel een prima maaltijd en een goede vervanger van vette oliebollen. We hebben, met uitzondering van de kinderen, de jaarovergang nét wakker gehaald. Maar veel was er in de omgeving niet te zien van vuurwerk. Heel in de verte, in Nelson, werd nog een vuurpijl afgestoken, maar echt spetterend kon je het niet noemen.
De eerste dag van 2018 begon gelukkig stralend en we hebben met de kinderen gelijk het bijgelegen zwembad van de chalets uitgetest. Een heuse Nieuwjaarsduik dus....
Ondanks dat de voorspelling voor de middag regen was, zijn we toch nog naar beginpunt Marahau gereden of we misschien een boot konden pakken naar een mooi strandje in Abel Tasman. Maar het was voor die dag net te laat om nog het park in te gaan, dus hebben we gelijk de boot voor de volgende dag geboekt. Het weer bleef de hele middag ook nog prachtig, dus zijn we naar het nabijgelegen Kaiteriteri gereden voor een bezoekje aan het strand. Mooie baai en heerlijk strandje, waar veel meer mensen de onverwachte stralende middag doorbrachten.
De volgende dag zijn we teruggegaan naar Marahau om met de watertaxi het park in te gaan. De dag begon helaas grauw, met een spetje regen, maar in de middag zou het opklaren. De jongens waren niet wild van de watertaxi toen deze de golven in de Tasmanzee ging trotseren. Maar na een stuiterende vaartocht werden we afgezet op het strand van Torrent Bay. Het plan was om met z'n allen naar de volgende baai te lopen, waarna Martine en oma met de kinderen een watertaxi terug zouden pakken. Opa en ik zouden de gehele 17,5 km teruglopen. Nu bleek de eerstvolgende baai toch zo'n 5,5 km verderop te liggen over een drassig en moeilijk begaanbaar pad. Dus de jongens moesten behoorlijk aanpoten. Maar wat een kanjers zijn het! Daniel heeft, met zijn bijna 5 jaar, het hele stuk zonder morren gelopen. En Thomas heeft zeker meer dan de helft gelopen, en moest een klein stuk op de arm.
De laatste viel dan ook op een stuiterende boottocht terug zelfs gewoon in slaap....
Op 3 januari zijn we naar Picton gereden om de oversteek te maken naar Wellington op het Noordereiland. Het Zuidereiland was weer prachtig en wat hebben we geboft met het weer!
Na een lange reis (eerst 2,5 uur met de auto, en daarna 3 uur met de ferry) kwamen we aan in de haven van Wellington. Na de koffers en een nieuwe auto opgehaald te hebben, konden we de stad in naar ons hotel. Het hotel was zeer centraal gelegen en, na uitgepakt en omgekleed te zijn, liepen we in 5 min naar het waterfront, om lekker wat te eten. De Queens Wharf is een gezellig gebied, waar oude pakhuizen zijn omgetoverd tot leuke restaurants en barretjes. Op het terras hebben we een klein hapje en drankje gedaan en zijn we toch maar snel naar onze kamer gegaan. De wandeling van de dag ervoor hadden zowel ons als de kinderen behoorlijk moe gemaakt.
In Wellington was het even lekker bijkomen van alle fysieke inspanningen. Met de kinderen zijn we de met de Cable Car naar de botanische tuin gegaan. Vanaf daar wandel je alleen maar 'downhill' terug naar de stad. Onderweg nog een speeltuin aangedaan en zo werd het een prima tochtje voor de kinderen.
In de middag mochten de kleintjes (en de groten) nog wat leren over dino's, vulkanen en aardbevingen in het Te Papa museum. Als het over dino's gaat en er komt veel lava bij kijken, zijn die 2 kleine mannen al gauw geboeid.
De volgende dag moesten we de stad helaas alweer verlaten, om door te reizen naar Taupo. Een lange rit, en ook nog eens geteisterd door een van de zwaarste stormen sinds tijden. Aan het mooie weer moest een keer een einde komen, gelukkig voor ons gedurende een autorit en niet op een dag vol geplande activiteiten. Het zicht onderweg was erg slecht, en we zijn zelfs een van de weggewaaide auto met aanhanger tegengekomen. Maar we zijn uiteindelijk veilig op de plaats van bestemming aangekomen.
Daarover het volgende verslag meer.
Kus van ons
-
13 Januari 2018 - 21:30
Helen Viring:
Leuk om jullie verslag weer te lezen! Wat is de tijd snel gegaan, nu komen jullie toch echt bijna weer naar huis. Veel plezier op jullie laatste dag en daarna een heel goede vlucht gewenst!
Liefs, Helen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
